Πώς να επανορθώσετε αν τσακωθείτε μπροστά στο παιδί

Προηγουμένως, ήταν γενικά αποδεκτό ότι το να τσακωνόμαστε μπροστά στα παιδιά μας δεν είναι βλαβερό, αρκεί να τα βρίσκουμε μετά. Έρευνες όμως πάνω στη νευροφυσιολογία, αμφισβητούν αυτή την άποψη. Και αυτό γιατί έχει παρατηρηθεί, πως όταν τσακωνόμαστε μπροστά στα παιδιά, αυξάνονται στο σώμα τους οι ορμόνες του στρες και παραμένουν για πολύ ώρα σε υψηλά επίπεδα. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε ένα μωρό αν τύχει να ακούσει φωνές την ώρα που κοιμάται.

Η ένταση που βιώνουν τα παιδιά μπορεί να επιμείνει για ώρες μετά το συμβάν. Όπως θα μάς έλεγε κάθε παιδί, ναι, είναι τρομακτικό να τσακώνονται οι μεγάλοι, και επειδή δεν μπορεί να πάει σε αυτούς για παρηγοριά, καταχωνιάζει το φόβο του χωρίς να τον διαχειριστεί, και αυτός στη συνέχεια εκδηλώνεται με νεύρα, αγωνία και κακή συμπεριφορά.

Το χειρότερο όμως είναι ότι τα παιδιά μαθαίνουν πως ο τρόπος να λύνουμε τις διαφορές μας, είναι με τις φωνές.

Αισίως, ναι. Αν οι διαφωνίες μας επικοινωνούνται με σεβασμό προς τον άλλον και σε έναν φυσιολογικό τόνο φωνής, χωρίς να προσπαθούμε να αποδείξουμε πως ο άλλος έχει άδικο κι εμείς δίκιο, τότε τα παιδιά μαθαίνουν πως ναι, διαφορές υπάρχουν σε μία σχέση, αλλά αυτές μπορούν και να λυθούν ειρηνικά.

Αν μάλιστα τα βρούμε μεταξύ μας και αυτό το δουν τα παιδιά, τότε παραδειγματίζουμε τα παιδιά στην ανθεκτικότητα των σχέσεων.

Επομένως, χειριστείτε ελεύθερα τις διαφορές σας με το σύντροφό σας μπροστά στα παιδιά, αν είναι σε αυτά τα πλαίσια. Αν όμως δείτε ότι τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο, και ανεβαίνουν οι τόνοι, τότε καλό θα είναι να κάνετε ένα διάλειμμα και να συμφωνήσετε ότι θα συζητήσετε το θέμα κάποια άλλη στιγμή, που θα είστε μόνοι. Βρείτε μία φράση που μπορείτε να χρησιμοποιείτε σε αυτές τις στιγμές, για παράδειγμα:

‘Το κατάλαβα, σ’αγαπώ, αλλά αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να μιλήσουμε, ας το συζητήσουμε αργότερα.’

Μην πανικοβάλλεστε. Το ρίσκο για τα παιδιά είναι υπαρκτό στην περίπτωση που οι τσακωμοί είναι συνεχείς, όχι όταν είναι περιστασιακοί.

• Ο τόνος της φωνής σας είναι ήπιος;
• Η γλώσσα που χρησιμοποιείτε εμπεριέχει σεβασμό;
• Καταφέρνετε να εκφράζετε τις διαφωνίες σας χωρίς να επιτίθεστε ο ένας στον άλλο;
• Δείχνετε στα παιδιά δείγματα της αγάπης και της συντροφικότητάς σας σε άλλες στιγμές;
• Φροντίζετε να τα βρίσκετε μεταξύ σας, μπροστά στα παιδιά;

Για οτιδήποτε θεωρείτε πως μπορεί να έχει επηρεάσει το παιδί σας, μιλήστε του ανοιχτά. Στην περίπτωση ενός τσακωμού με το/τη σύντροφο, πείτε του για παράδειγμα:

‘Πρέπει να ήταν δύσκολο όταν μαλώναμε με τη μαμά/το μπαμπά πριν λίγο ε; Το καταλαβαίνω αγάπη μου, δεν είναι σωστό να φωνάζουμε ο ένας στον άλλο.. Συγγνώμη που χάσαμε τον έλεγχο και σε αναστατώσαμε. Έχουμε κι εμείς τις διαφωνίες μας, αλλά να ξέρεις ότι φροντίζουμε να τις λύνουμε. Σε αγαπάμε πολύ. Και αγαπάμε και ο ένας τον άλλο.’

Βοηθάει πολύ τα παιδιά να ‘ξαναζούν’ μία εμπειρία που ήταν δύσκολη για αυτά, γιατί έτσι μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματα που τους δημιούργησε αυτή και να τα βάλουν πίσω τους. Με τη βοήθειά μας, μέσα από μία συζήτηση σε κάποια ήρεμη στιγμή, μπορούν να ξαναθυμηθούν την κακή εμπειρία και να αποβάλλουν τον τρόμο που βίωσαν κατά τη διάρκειά της. Έτσι, αποκτούν ανθεκτικότητα και σιγά σιγά νιώθουν όλο και πιο ικανά να αντιμετωπίζουν στρεσογόνες καταστάσεις.