Πώς να διαχειριστείτε ψύχραιμα τους τσακωμούς των παιδιών στο αυτοκίνητο

Βγαίνοντας στο δρόμο και σκεπτόμενη/ος ότι σήμερα είναι μια καλή μέρα που τα κατάφερες όλα χωρίς καθυστερήσεις και καυγάδες, αποφασίζει ο γιός σου ότι δεν έχει τι να κάνει και ξεκινάει να κοροϊδεύει την αδερφή του. Και ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε! Ουρλιαχτά, φωνές, απειλές, κλπ.

Αφότου αναρωτηθείς ‘γιατί σε εμένα;’ (!!) ξεκινάει η δική σου αντίδραση. Αυτό που πραγματικά θέλεις, είναι να γυρίσεις στο πίσω κάθισμα, να αρχίσεις να ουρλιάζεις να σταματήσουν, και φυσικά αφού δεν γίνει αυτό, να σταματήσεις το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου να τα βγάλεις έξω και να συνεχίσεις τις φωνές.  

Αυτό όμως, δυστυχώς δεν θα ωφελήσει κανέναν. Τα παιδιά θα φοβηθούν, θα παραμείνουν θυμωμένα και θα πάνε στο σχολείο με όλα αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα που ακόμα ενεργούν πάνω τους. Εσύ, θα φτάσεις στη δουλειά με τα ίδια άσχημα συναισθήματα και επιπλέον με τύψεις.

Το σίγουρο είναι ότι για την οδική μας ασφάλεια, ο οδηγός πάντα οφείλει να μένει αναπόσπαστος και ήρεμος στη θέση του κρατώντας την προσοχή του μόνο στο δρόμο. Επομένως, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι φρόνιμο να δράσουμε την ώρα της οδήγησης, και γι’αυτό θα πρέπει να σταματήσουμε το αυτοκίνητο σε αφαλές σημείο στην άκρη του δρόμου. 

Ας δούμε, λοιπόν, έναν άλλο τρόπο διαχείρισης της συγκεκριμένης κατάστασης με καλύτερα αποτελέσματα. Πάμε το χρόνο πίσω, την ώρα που ξεκινάει ο καυγάς στο αυτοκίνητο. Σταματάμε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου χωρίς να έχουμε μιλήσει ακόμα στα παιδιά, βγαίνουμε έξω από το αυτοκίνητο και αντί να βγάλουμε τα παιδιά έξω και να ξεκινήσουμε τις φωνές, βγαίνουμε εμείς και προσπαθούμε να διαχειρστούμε την έκρηξή μας που νιώθουμε ότι έρχεται. Δεν απευθυνόμαστε στα παιδιά ακόμα, γιατί βρισκόμαστε σε κατάσταση μάχης και δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το θυμό μας εκείνη τη στιγμή. Έτσι, χρησιμοποιούμε το “κουμπί παύσης” μας. Δηλαδή, σταματάμε κάθε σκέψη που μας κατακλύζει εκείνη τη στιγμή, αδειάζουμε την νοητή ατζέντα μας, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το να σταματήσουν τα παιδιά να τσακώνονται για να συνεχίσουμε την οδήγηση, και αναπνέουμε  βαθιά. Αναπνέουμε από τη μύτη και εκπνέουμε από το στόμα. Το ν’αναπνέουμε βαθιά από τη μύτη βοηθά τον εγκέφαλό μας να ηρεμήσει και να μπορέσουμε να σκεφτούμε καθαρά. Επαναλαμβάνουμε αρκετές φορές. 

Τώρα που έχουμε καταφέρει να κατευνάσουμε την ένταση και οι ορμόνες του στρες που μάς κατέκλυσαν έχουν επανέλθει στο κανονικό, ήρθε η ώρα να ‘διαλέξουμε την αγάπη.‘ Επιλέγουμε λοιπόν συνειδητά να δαμάσουμε την καταιγίδα μέσα στο αυτοκίνητο, αντί να μετατραπούμε σε έναν παράφρων άνθρωπο που θα ρίξει λάδι στη φωτιά.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε πάρει τη σωστή απόφαση.Έχουμε αποφασίσει να μην αντιδράσουμε αυθόρμητα εν βρασμώ ψυχής και αντί γι’αυτό, να ηρεμήσουμε τον εαυτό μας. Αφού ηρεμήσουμε το σώμα μας, αυτό που μένει είναι ν’αλλάξουμε τη σκέψη μας και να πούμε τα σωστά λόγια. 

Κάθε σκέψη που κάνουμε, μάς αποτυπώνει ένα συναίσθημα και αυτό μάς οδηγεί σε μία πράξη. Επομένως τη στιγμή που σκέφτεσαι: 

1. ‘Tα παιδιά μου μού κάνουν τη ζωή δυσκολότερη,’ νιώθεις θυμό και σε οδηγεί σε φωνές.  
2. Όταν σκέφτεσαι ‘έπρεπε να μην τσακώνονται μέσα στο αυτοκίνητο όταν οδηγώ,’ νιώθεις έτοιμη/ος να τα μαλώσεις και αυτό σε οδηγεί σε φωνές. 
3. Όταν σκέφτεσαι ‘δεν μπορώ να το διαχειριστώ με τίποτα αυτό,’ νιώθεις αβοήθητη/ος και αδύναμη/ος και αυτό σε οδηγεί σε φωνές. 

Αν λοιπόν αντίστοιχα μετατρέψεις αυτές τις αρνητικές πεποιθήσεις σε θετικές, θα νιώσεις κάτι άλλο και θα πράξεις κάτι άλλο. 

1. Αντί αυτού, σκέψου ‘Τα παιδιά μου περνούν μία δύσκολη στιγμή και θέλουν τη βοήθειά μου.’ Αμέσως αισθάνεσαι συμπόνοια και αυτό σε βοηθάει να βρεις τα σωστά, ήρεμα λόγια που χρειάζεσαι. 
2. Αντί αυτού, σκέψου ‘Τα παιδιά δεν έχουν ακόμα αναπτύξει το μέρος του εγκεφάλου που τα βοηθά να συγκρατούνται.’ Αμέσως αισθάνεσαι έτοιμη/ος να λύσεις το πρόβλημά τους και αυτό σε κάνει να βρεις τα σωστά, ήρεμα λόγια. 
3. Αντί αυτού, σκέψου ‘Μπορώ να το διαχειριστώ.’ Αμέσως αισθάνεσαι δυνατή/ός και ικανή/ός και αυτό σε κάνει να βρεις τα σωστά, ήρεμα λόγια. 

Μόλις καταφέρεις όλα τα παραπάνω, είσαι έτοιμη/ος να επιστρέψεις στο αυτοκίνητο και με ήρεμη και γεμάτη ενσυναίσθηση φωνή, ν’ απευθυνθείς στα παιδιά σου με τα κατάλληλα λόγια. Πχ:  

“Αγάπες μου, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολη ώρα το πρωινό και θα θέλατε να κοιμηθείτε παραπάνω, αλλά δεν ξεσπάμε τα νεύρα μας ο ένας στον άλλο. Μιλάμε ήρεμα και με σεβασμό.” 

“Παιδάκια μου γλυκά, κατανοώ ότι είναι δύσκολο να είστε τόσες ώρες στο σχολείο, αλλά δεν φωνάζουμε και δε χτυπάμε. Πείτε αυτό που θέλετε ο ένας στον άλλο, χωρίς να επιτίθεστε.” 

Κατ’αυτόν τον τρόπο, τα πράγματα θα ηρεμήσουν, όλοι θα φτάσουμε στον προορισμό μας χωρίς αρνητικά συναισθήματα και περιττό θυμό. Ακούγεται δύσκολο στην αρχή, ή κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι δεν υπάρχει ο χρόνος για να γίνει όλο αυτό γιατί μπορεί να καθυστερήσει στον προορισμό του, αλλά δε θα χρειαστεί να γίνει πολλές φορές. Όσο για τις πρώτες φορές, μία μικρή καθυστέρηση όποιος και να είναι ο προορισμός, αξίζει, για να αποφύγουμε να χαλάσουμε τη σχέση μας με τα παιδιά μας με φωνές και περιττό πόνο. Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε με ήρεμο τόνο, είναι καλύτερο να μη μιλήσετε καθόλου, σταματήστε το αυτοκίνητο και απλώς πάρτε τον χρόνο σας για να ηρεμήσετε ώστε η κατάσταση να αποκλιμακωθεί.

Όταν είστε έτοιμοι, πείτε στα παιδιά ότι θα ξεκινήσετε το αυτοκίνητο όταν όλοι είναι ήρεμοι.

‘Αγάπες μου, για την ασφάλειά μας, θα ξεκινήσω το αυτοκίνητο ξανά όταν θα έχετε ηρεμήσει και οι δύο και θα έχετε σταματήσει να τσακώνεστε.’