Γιατί διστάζουμε να αλλάξουμε τις μεθόδους μας στην ανατροφή των παιδιών;

Ας συζητήσουμε μερικές τυπικές ανησυχίες που μπορεί να έχουν οι γονείς σχετικά με τις συναισθηματικές εκφράσεις των παιδιών τους:

• “Και εάν το παιδί μου απλώς υπερβάλλει;” Τα παιδιά βιώνουν έντονα συναισθήματα, και μπορεί κάτι που μάς φαίνεται ασήμαντο εμάς, να μοιάζει σαν το τέλος του κόσμου για αυτά. Τα παιδιά νιώθουν ότι τα κατανοούμε και τα στηρίζουμε όταν αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά τους, όχι όταν τα παραβλέπουμε ή τα ακυρώνουμε. Αυτό διδάσκει στα παιδιά ότι όλα τα συναισθήματα, ακόμη και αυτά που φαίνονται ανεξήγητα στους ενήλικες, είναι πραγματικά και σημαντικά.
• “Και αν το παιδί μου κάνει πως ζορίζεται ενώ δε ζορίζεται πραγματικά; Αν προσποιείται;” Ακόμα και να προσποιείται ότι κλαίει, το παιδί εκείνη τη στιγμή χρειάζεται παρηγοριά. Και μπορεί να λάβει τη συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζεται αν ανταποκριθείτε με συμπόνια, αντί να απορρίψετε τα συναισθήματά του. Η υποκείμενη ανάγκη για σύνδεση, που εκδηλώνεται με το κλάμα ή με ανεπιθύμητη συμπεριφορά, μπορεί να αντιμετωπιστεί από εμάς όταν δείχνουμε ενσυναίσθηση, καθώς το ψεύτικο κλάμα είναι συνήθως μια προσπάθεια του παιδιού να έρθει πιο κοντά μας.
• “Και αν η συμπεριφορά είναι όντως κακή;” Είναι κρίσιμο να κατανοήσουμε τη διαφορά μεταξύ της αποδοχής της πράξης και της αποδοχής των συναισθημάτων. Μπορούμε να σεβαστούμε τα συναισθήματα ενός παιδιού χωρίς να εγκρίνουμε την ανεπιθύμητη συμπεριφορά. Ο περιορισμός της συμπεριφοράς την ώρα που αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά τους, διδάσκει στα παιδιά πώς να εκφράζονται με υγιείς τρόπους. Είναι σημαντικό να διακρίνετε μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της αξίας του, διασφαλίζοντας ότι καταλαβαίνει πως, αν και ορισμένες πράξεις είναι λανθασμένες, τα συναισθήματά του είναι πάντα πραγματικά και αποδεκτά.
• “Αν δεν το τιμωρήσω, δεν θα ενισχύσω την κακή συμπεριφορά;” Όχι. Η τιμωρία θα το οδηγήσει απλώς σε παραπάνω απενιθύμητη συμπεριφορά. Αυτό που βοηθάει ένα παιδί να συμπεριφέρεται σωστά, είναι να το ενθαρρύνουμε, αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα που το οδήγησαν στην ανεπιθύμητη συμπεριφορά, να θέλει να τα πάει καλύτερα την επόμενη φορά. Αφήνοντας το παιδί σας να εκφράζει τα συναισθήματά του, το βοηθάτε να αναπτύξει αυτοέλεγχο και να συνειδητοποιήσει τί θα μπορούσε να κάνει την επόμενη φορά που είναι αποδεκτό από τους γονείς του και την κοινωνία γενικότερα.