Γιατί δεν πρέπει να ενδίδουμε σε κάθε επιθυμία του παιδιού μας

Όταν ένα παιδί έχει συνηθίσει να εξυπηρετούν το κάθε καπρίτσιο του, ή τα περισσότερα από αυτά και σε τακτική βάση, έχει περιορισμένη ικανότητα συνεργατικότητας. Έτσι κακομαθαίνει. Δεν έχει ιδέα πώς να δέχεται το ‘όχι’ με θάρρος και να προχωράει παρακάτω. Δυστυχώς, ένα τέτοιο παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα στη μετέπειτα ζωή του, όταν δεν θα έχει κάποιον δίπλα του που να υποκύπτει σε κάθε του επιθυμία.

Είναι λογικό να θέλουμε να ικανοποιήσουμε ένα παιδί, όμως το πόσο θα το κάνουμε, θέλει προσοχή. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πώς να αντιμετωπίζουν τις απογοητεύσεις από νωρίς. Η ενήλικη ζωή είναι γεμάτη από αυτές, και το να νομίζουμε ότι ‘θα μάθουν όταν μεγαλώσουν,’ είναι παραπλανητικό. Πρόκειται για μία δεξιότητα που πρέπει το παιδί να καλλιεργήσει από νωρίς στη ζωή του, διαφορετικά, μπορεί να μην την αναπτύξει ποτέ.

Ένα παιδί που έχει συνηθίσει να ικανοποιούμε κάθε επιθυμία του, αν σταματήσουμε ξαφνικά να το κάνουμε, μπορεί ακόμα και να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι δεν το αγαπάμε πια.Ειναι η ερμηνεία του στην αλλαγή της συμπεριφοράς μας. Τόσο μεγάλης σημασίας είναι η στάση μας σε αυτό το ζήτημα.

Σε κάποιες περιστάσεις λοιπόν, οι ανάγκες της κατάστασης επιβάλλουν το να πούμε ‘όχι’ στο παιδί. Και να επιμείνουμε σε αυτό, ακόμα και αν αντιδράσει βίαια θέλοντας να εκφράσει την αγανάκτησή του. Είναι απόλυτα κατανοητό να θέλει να μας δείξει πόσο πολύ απογοητεύτηκε. Σκοπός είναι να το βοηθήσουμε να καταλάβει ποια είναι τα όρια στην προκειμένη περίσταση, να μάθει ότι απογοητεύσεις προκύπτουν και θα προκύπτουν στη ζωή, αλλά ότι μπορεί το ίδιο να τις ξεπεράσει. Ένα μάθημα πραγματικά ανεκτίμητο!

Μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση το να χαροποιούμε τα παιδιά μας με κάθε τρόπο. Παρόλα αυτά, αν πασχίζουμε με κάθε τρόπο να μην τους χαλάμε το χατίρι, από συνήθεια ή από φόβο, τότε είναι σημαντικό να είμαστε υποψιασμένοι για τους κινδύνους αυτής της πρακτικής.