Διαπαιδαγωγώντας το παιδί σε δημόσιο χώρο

Σταματάμε να μιλάμε, ίσως και να περπατάμε. Εγκαταλείπουμε οποιαδήποτε προσδοκία, όπως πχ, να σταματήσει το παιδί να φωνάζει στο σούπερ μάρκετ ή να είμαστε στην ώρα μας σπίτι από το παιδότοπο. Αναπνέουμε βαθιά 3 φορές τουλάχιστον, εισπνέοντας από τη μύτη και εκπνέοντας από το στόμα. Αυτό βοηθάει το σώμα μας να ηρεμήσει και οποιοσδήποτε συναγερμός έχει ηχήσει μέσα στο μυαλό μας να απενεργοποιηθεί.

Καλό είναι να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι προτεραιότητα και ευθύνη μας είναι μόνο το παιδί μας και όχι οι υπόλοιποι γύρω μας. Βοηθάει πολύ επίσης το να χρησιμοποιήσουμε μια φράση που λειτουργεί κατευναστικά, ένα mantra, όπως: ‘μην το παίρνεις προσωπικά,’ ή ‘συμπεριφέρονται σαν παιδιά επειδή είναι παιδιά, ή επειδή κουράστηκαν, πεινάνε, νυστάζουν!’ Επίσης, λέμε στον εαυτό μας ότι μπορούμε να χειριστούμε αυτή την κατάσταση με ψυχραιμία: ‘μπορώ να το αντιμετωπίσω αυτό.’ Φυσικά, δεν ξεχνάμε ούτε εδώ τις αναπνοές. Είναι σωτήριες και απαραίτητες για να ηρεμεί το σώμα και να φεύγει κάθε είδους άγχος και φόβος. 

Στρεφόμαστε προς το παιδί και, αν μάς το επιτρέψει, το ακουμπάμε απαλά και ευγενικά. Αποκτούμε μαζί του βλεμματική επαφή και πάντα του απευθυνόμαστε με ήρεμη και χαμηλή φωνή. Αν δεν μάς το επιτρέψει, μένουμε κοντά του και του δίνουμε όλη μας την προσοχή.

Απευθυνόμαστε στο παιδί και περιγράφουμε την κατάσταση αλλά από την δική του πλευρά, με τον τρόπο που το βλέπει το παιδί, πχ.   

“Φαίνεται πως αυτό το αυτοκινητάκι σου αρέσει πάρα πολύ και θα ήθελες να στο αγοράσω.” 

“Πέρασες μια δύσκολη φάση με την αδερφή σου σήμερα και σίγουρα θα ήθελες να σε αφήσει λίγο μόνη.” 

“Έχω καταλάβει καλά;” 

“Καμιά φορά χρειάζεται λίγη ησυχία, έτσι δεν είναι;”

“Το αυτοκινητάκι που θέλεις είναι πολύ ωραίο, με τέλειο χρώμα και φώτα. Τώρα όμως ήρθαμε να πάρουμε το δώρο του φίλου σου για τα γενέθλιά του. Μπορούμε να το βάλουμε στη λίστα των ευχών σου και αν μέχρι τα γενέθλια σου το θέλεις ακόμα, μπορούμε να το πάρουμε τότε.” 

“Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές θέλουμε λίγο χρόνο μόνοι μας. Μπορείς να το πεις στην αδερφή σου χωρίς να της επιτίθεσαι. Επίσης, μπορείς να ζητήσεις τη βοήθειά μου που με μεγάλη χαρά θα σου τη δώσω. Έτσι κι αλλιώς θα την φώναζα να με βοηθήσει με το δείπνο.” 

Λογικά το παιδί τώρα θα σου πει “Εντάξει μαμά.” Αν όμως κάτι τέτοιο δεν συμβεί επειδή ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρη/ος για το τι συμβαίνει στο παιδί τη συγκεκριμένη στιγμή, δεν χάνεις σε καμία περίπτωση την ψυχραιμία σου. Το σίγουρο είναι ότι  όσοι σε παρακολουθούν θαυμάζουν απόλυτα την αντίδραση σου. Οπότε επαναλαμβάνεις το σταμάτα-αφέσου-ανέπνευσε και πες κάτι όπως: “Δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελες ακούσεις, ε;”

Πολλοί άνθρωποι θα αποφασίσουν να εμπλακούν ή να σχολιάσουν την κατάσταση. Εσύ, δεδομένου ότι δεν είναι κάτι επείγον και δεν θα αναλύσεις όλη τη φιλοσοφία της διαπαιδαγώγησης που ακολουθείς στο κοινό, μπορείς να πεις: “Είναι μια χαρά το παιδί…Απλώς, θέλουμε λίγο χρόνο μόνοι μας.”

Αν το παιδί έχει ξεσπάσει σε tantrum ή έχει καταρρεύσει συναισθηματικά, το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα μπορέσεις να συνεχίσεις τα ψώνια σου. Οπότε πηγαίνετε σε ένα ήσυχο μέρος, ίσως στο αυτοκίνητο. Είναι πολύ λογικό να έχεις θυμώσει με το παιδί σου που δημιούργησε σκηνή, αλλά ειλικρινά δεν ήταν αυτός ο σκοπός του. Απλώς ήθελε αυτό που ήθελε επειδή είναι παιδί, και είχε ανάγκη να ηρεμήσει μέσα από την δική σου ψυχραμία. Οπότε άκουσέ το με ενσυναίσθηση και μείνε στο πλάι του αν κλάψει. Αν η φόρτιση της στιγμής φύγει, επιστρέψετε στα ψώνια. Αν όχι, φύγετε από το χώρο. 

Σίγουρα αυτή η δύσκολη κατάσταση σε δημόσιο χώρο σε έχει φέρει σε αμηχανία και σου έχει δημιουργήσει άγχος. Συνέχισε να ηρεμείς τον εαυτό σου. Αν σε ανακουφίζει, σκέψου ότι είναι άνθρωποι που πιθανόν να μην ξαναδείς ποτέ και πες στον εαυτό σου: “Κάποιες φορές όλοι έχουμε δύσκολες μέρες.”