Πιπίλα: Ο παιδικός μας φίλος ή εχθρός;

Ένα από τα χιλιάδες διλήμματα που αντιμετωπίζει κάθε νέα μαμά είναι αν θα πρέπει να δώσει στο μωράκι της πιπίλα ή όχι. Η απάντηση δεν είναι απόλυτα σαφής.

Σίγουρα, ύστερα και από συστάσεις  των μαίων και των βοηθών μητρότητας  η εισαγωγή πιπίλας σε βρέφη κάτω των 1 μηνών μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα με το θηλασμό με το φαινόμενο σύγχυση θηλών, Το βρέφος μπερδεύεται αν πρέπει να πιπιλίσει για να φάει ή για να ηρεμήσει.Επίσης, δίνοντας πιπίλα στο βρέφος ενδέχεται να χασει γεύματα θηλασμού με αποτέλεσμα να υποσιτιστεί ή η μητέρα να πάθει μαστίτιδα καθώς θα δυσκολευτέι και εκείνη να ρυθμίσει τη ροή του γάλακτος. Στην πορεία και μόλις εδραιωθεί ο θηλασμός μειώνονται αυτοί οι κίνδυνοι.

Οι άνθρωποι γεννιόμαστε με την ανάγκη να θέλουμε να πιπιλίσουμε κάτι. Πολλές φορές, ακόμα και στον υπέρηχο που κάνουμε, πετυχαίνουμε τη στιγμή που πολλά έμβρυα πιπιλίζουν το δάχτυλό τους. Οπότε, με τη γέννηση του βρέφους γεννιέται και αυτή  η παρόρμηση.Πολλά βρέφη που θηλάζουν, κάνουν πιπίλα το στήθος της μητέρας. Η αλήθεια είναι, πως είναι κάτι κουραστικό για εκείνη ή κάποιες φορές και επίπονο αλλά τι καλύτερο από το να σε χρησιμοποιεί το μωράκι σου για να ηρεμήσει αντί για μια  πλαστική πιπίλα,.

Μια άλλη περίπτωση είναι το βρέφος, αν δεν του δώσεις πιπίλα, ν’αρχίσει να πιπιλίζει το δάχτυλό του. Πάλι είναι πιο ρομαντικό από το να έχει μια πιπίλα αλλά εκεί γεννιέται το εξής πρόβλημα. Η πιπίλα, ως εξωτερικό αντικείμενο, μπορεί να κοπεί και να σταματήσει ώς συνήθεια, το δάχτυλό μας όμως είνια κάτι που το κουβαλάμε πάνω μας, είναι μέρος του σώματός μας, οπότε υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία διακοπής.

Η πιπίλα, έχει και ένα όφελος ακόμη. Εκτός, από το να ηρεμεί το παιδί και να του απορροφά την ένταση, προστατεύει και τα μωρά από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου. Ρυθμίζει την αναπνοή τους και επειδή δεν τους  επιτρέπει τον απόλυτα βαθύ ύπνο τα προστατεύει.Το ίδιο, βέβαια, συμβαίνει, και με το θηλασμό και το δάχτυλο καθώς και με τη συγκοίμηση. Επίσης, η πιπίλα στον ύπνο μπορεί να φύγει και το μωρό να κλάψει κατά τη διάρκεια του ύπνου, αλλά το δάχτυλο είναι κάτι που θα το βρει άμεσα.

Πολλές φορές τα μωρά κλαίνει γιατί απλά αποζητούν στοργή και σύνδεση με τη μητέρα τους. Με την πιπίλα, μπορεί να μπερδευτούν και να βρουν ανακούφιση εκεί, που είναι ένα μικρό πλήγμα για το δεσμό που αναπτύσσει το βρέφος με τη μητέρα κατά τον πρωτο χρόνο της ζωής του.

Και τελικά το μωρό συνήθισε την πιπίλα, Πώς κόβουμε αυτή τη συνήθεια;

Καλό θα ήταν, χωρίς να υπάρχει χρυσός κανόνας και γι αυτό, μέχρι τα 3 έτη το παιδί να έχει κόψει την πιπίλα. Αυτό, εκτός από το σχολείο και τις κοινωνικές του σχέσεις καμμιά φορά και την καθυστέρηση λόγου, έχει να κάνει και με την ανάπτυξη της στοματικής του κοιλότητας.

Θα ήταν βοηθητικό να έχουμε περιορίσει τη χρηση της πιπίλας μόνο στο σπίτι και ιδανικά  στην ώρα της χαλάρωσης και του ύπνου. Αν το παιδι χρησιμοποιεί πιπίλα στο σχολείο ή στη βόλτα είνια λίγο πιο δύσκολο αλλά σε καμμία περίπτωση, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Ο πιο  σύνηθες τρόπος ν’ απαλλλαγούμε από την πιπίλα είναι να κάνουμε μια ή πολλές μικρές τρυπούλες για ν’αλλάξει η αίσθηση του πιπιλίσματος.Αν θελήσει το παιδί να πάρει καινούργια και να επιμείνει, κάνουμε το ίδιο και στην καινούργια για να απογοητευτεί ότι όλες είναι το ίδιο και έχουν χαλάσει.

Αυτο πρέπει να θυμόμαστε σε όλη τη διαδικασία και να μην το ξεχάσουμε ποτέ είναι ότι αυτό το χρονικό διάστημα το παιδί μας βιώνει ματαίωση, απογοήτευση και αποχωρισμό από ένα αγαπημένο του αντικέιμενο. Οπότε το περιλούζουμε με ενσυναίσθηση και αγάπη.Είνια πολύ σημαντικό να έχουμε πάντα γνώμονα μας την πλευρά του παιδιού για να ξέρουμε πως ν’αντιδράσουμε και τη δεδομένη στιγμή το παιδί πενθεί.Οπότε το αγκαλιάζουμε με αγάπη, με ενσυναίσθηση δίνοντας σημασία στο τι νιώθει και ούτε μια στιγμή δεν υποβιβάζουμε το συναίσθημά του.

Φράσεις όπως :”

• Έλα τωρα, πέτα την πιπίλα μεγάλωσες πια.”
• “Τ’’αλλα παιδιά σε κοροιδεύουν με αυτή την πίπιλα όλη την ώρα.”
• ‘Απόρω τι βρίσκεις σε αυτό το πλαστικό πράγμα.”, δεν βοηθούν καθόλου.

Αντθέττως μπορούμε να πούμε:

• “Καταλαβαίνω αγάπη μου γλυκιά πόσο σου λείπει η πιπίλα σου.”
• “Στεναχωριέσαι πολύ που χαλάσαν οι πιπίλες σου,ε;Ελά να σε κάνω μια αγκαλίτσα.”
• “Τι γενναία που συμπεριφερθηκες και κοιμήθηκες το βράδυ χωρίς πιπίλα, αφού είχε χαλάσει. Μπράβο σου, και πολλά συγχαρητήρια.Έλα να σου δώσω 10 φιλάκια.”

Το κλάμα είναι πάντα ευπρόσδεκτο και είναι μια τεράσττια ένδειξη ότι το παιδί νιώθει ασφάλεια και επεξεργάζεται τα δύσκολά του συναισθήματα οπότε είναι μια ευκαρία για τους γονείς να ερθουν κοντά με το παιδί, να ενισχυθεί η σύνδεση που έχουν και να μαζί να έχουν το επιιθυμητό αποτέλεσμα.