Διαζύγιο και πώς θα το πούμε στα παιδιά

Μια από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις είναι το διαζύγιο,-όταν το ζευγάρι αποφασίσει να “τραβήξει” χωριστούς δρόμους. Επειδή είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση την οποία σίγουρα δεν παίρνεις εν βρασμώ ψυχής, όταν υπάρχουν παιδιά στην οικογένεια, το ζευγάρι ζει διάφορες φάσεις. Όταν πια είναι οριστική η απόφαση του χωρισμού, το αμέσως επόμενο στάδιο είναι πως η νέα πραγματικότητα θα επικοινωνηθεί στα παιδιά. 

Πρώτα από όλα θα πρέπει οι γονείς να είναι σίγουροι για την απόφαση τους, προτού πουν κάτι στα παιδιά. Φυσικά, ακόμα κι αν αργότερα αποφασίσουν να επανενώσουν την οικογένειά τους πάλι υπάρχει τρόπος να το επικοινωνήσουμε  στα παιδιά. 

Αφού, λοιπόν, υπάρξει οριστική απόφαση από τους γονείς για το διαζύγιο, θα πρέπει να φτιάξουν μαζί ένα πλάνο πριν ενημερώσουν τα παιδιά. Το πλάνο θα πρέπει να περιλαμβάνει: με ποιον θα μείνουν τα παιδιά, πότε θα τα βλέπει ο άλλος γονιός, πως θα μοιράζονται οι διακοπές, που θα μένει ο κάθε γονιός, κάθε πότε θα επικοινωνούν και θα μιλάνε στο τηλέφωνο, αν χρειαστεί τα παιδιά να αλλάξουν τρόπο διαμονής και σχολεία κ.ο.κ. 

Μόλις αποφασιστούν αυτές οι λεπτομέρειες, γίνεται η συζήτηση με τα παιδιά, κατά προτίμηση παρουσία και των δύο γονιών. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας, κανείς δεν κατηγορεί τον άλλο γονιό και διαβεβαιώνουμε τα παιδιά ότι θα τα αγαπάμε πάντα, ότι πάντα θα είμαστε οι γονείς τους και ότι φυσικά και σε καμία περίπτωση δεν φταίνε εκείνα. 

Δεν υπάρχει λόγος να βάλουμε τα παιδιά σε καμία συζήτηση περί οικονομικών, ούτε να τα “φορτώσουμε” με πιθανές δικές μας δυσκολίες τέτοιου είδους. Στη συνέχεια, είμαστε ανοιχτοί σε κάθε είδους ερώτηση και φυσικά είναι κάτι που είναι πιθανό να συμβαίνει αρκετά τις επόμενες μέρες. Τα παιδιά χρειάζονται καθησυχασμό, όσο χρονών και να είναι. 

Το επόμενο διάστημα είναι σημαντικό να προσέχουμε να μην αναφερόμαστε στο/στη σύντροφό μας με κατηγορίες, ακόμα και αν μιλάμε με κάποιον/α φίλο/η στο τηλέφωνο. 

Είναι δύσκολο να διατηρούμε την ψυχραιμία μας σε τέτοιου είδους καταστάσεις γιατί, όπως και να έχει, είναι και ένας συναισθηματικός κύκλος που κλείνει. Όμως, το σημαντικότερο που πρέπει να σκεφτούμε είναι το ΚΑΛΟ των παιδιών. Να αισθάνονται ασφαλή, ότι δεν θα εγκαταλειφθούν , ότι δεν φταίνε σε τίποτα και ότι οι γονείς παραμένουν για πάντα γονείς. 

Και τέλος, πενθήστε! Πενθήστε τον κύκλο ζωής που κλείνει, ακόμα και μπροστά στα παιδιά. Είναι εντάξει να είσαι σκεπτικός/ή και προβληματισμένος/ή. Μόλις νιώσεις καλύτερα και ανακάμψεις, θα έχεις δώσει ένα σπουδαίο μάθημα στα παιδιά σου. 

“Είναι απόλυτη φυσιολογική η στεναχώρια και ο θυμός, αλλά πάντα στο τέλος βρίσκεται μια καινούργια λύση και ο άνθρωπος θα συνεχίσει να προσπαθεί να είναι χαρούμενος.”